29 juni

Hillario heeft gisteren zijn bezoek aan het rusthuis moeten uitstellen,
Het was te warm, en met die donder voelde hij zich niet zo goed in zijn vel.

Dat had men dan ook de bewoners laten weten,
Er werd dus een bericht uitgehangen dat Hillario eventjes te warm had.

Deze morgen dus telefoon gekregen (gisteren ook al, maar mijn gsm was uitgevallen) van het rusthuis.
Hoe het nu was met Hillario, en wanneer hij terug op bezoek kwam.
Als ze de datum konden uithangen konden ze weer uitkijken naar zijn bezoek.

Hij wordt er echt op handen gedragen zowel van de bewoners, en allen die er werken...

22 juni 2011

Vandaag was er opnieuw een bezoek gepland in een rusthuis, hadden we een mooi plan gemaakt, Het was de bedoeling dat er nog een ander hondje ging meegaan, maar door omstandigheden hebben we dat niet kunnen doen.
Dus ons Hilleken terug alleen op stap om de mensen wat zon te brengen,

Toen we toekwamen zaten enkele bewoners in de gemeenschappelijke plaatsen, dus wij eerst daar naar toe.
Leuk, Hillie wist niet naar wie het eerste gegaan. Iedereen riep hem en wilde knuffelen.
Dan naar de andere bewoners geweest op de kamers, ook daar was het een leuk weerzien,
Sommigen willen echt weten wat hij allemaal doet op een dag.

Vandaag waren er dus weer wat mensen gelukkig met het gezelschap van kleine Hillario.
Ze kijken al uit naar zijn volgende bezoek.

Vervolg 14 juni

Ondertussen is Hillario een paar weken niet kunnen gaan,
Maar vandaag heeft hij opnieuw zijn opwachting gemaakt.

Leuk hoe ook het verplegend personeel en het animatieteam hem opvangen.
Sommigen bewoners herinnerden hem zich nog, waren hem al aan het roepen van zodra hij binnen kwam.
Namen de leiband uit mijn hand, want Hillario moest daar blijven.
Heb dan maar uitgelegd dat Hillario er was voor al de bewoners van het huis. Maar dat hij nog ging terug keren.

Hij had ook al aanvragen om bij bepaalde mensen speciaal langs te gaan.

Kleine Hillario heeft er terug nieuwe mensen leren kennen, heeft terug wat zon gebracht in hun bestaan,
Hillario heeft vandaag terug een welgemeende " bedankt " gekregen.

Tweede bezoek

Twee weken verder en Hillario werd opnieuw verwacht,
Er hing namelijk een poster uit waarop zijn bezoek aangekondigd was.
Dus sommigen zaten al op hem te wachten, Hun hondje was terug.
Het was een blij weerzien met de bewoners, Zowel voor Hillario als voor de bewoners zelf.
Zijn naam was Hillie geworden, Hillario is niet zo gemakkelijk uit te spreken hé.
Degenen die nog aan het ontbijt waren wilden hem zelfs laten mee-eten met hen.

Ja Hillario mocht daar gerust blijven, hij ging daar wel een slaapplaats krijgen en ook genoeg te eten.
Ook zag je van sommige bewoners dat ze al een beter contact hadden met hem.
Soms is het echt aangrijpend hoe men op hem reageert.
Wat me altijd zal bijblijven is een dame, waarvan ik de handen op Hillario legde, hoe die dame contact had met hem, is onbeschrijfelijk.

Die dag is het een wat korter bezoekje geweest, want Hillario is zo een open hond en neemt al de emoties van de mensen in zich op.
Hij heeft zich echt terug moeten opladen, heeft hij dan gedaan met een flinke wandeling.

Hillario als therapiehond

Eerst zal ik Hillario eventjes voorstellen.
Het is een Australische herder van 2,5 jaar.
Hij is heel zelfzeker, en had al ervaring om met kleine kinderen om te gaan.
Ook is hij van toen hij heel jong was in drukke plaatsen gebracht, en moest hij een immens vertrouwen hebben in de mensen.

Hillario heeft nu een nieuwe taak gekregen, namelijk therapiehond bij bejaarden.
Hij gaat dus op bezoek bij bejaarden in rusthuizen waar hij zich laat knuffelen.

Hier zal ik dus proberen een beetje zijn ervaringen als therapiehond weer te geven.

Toen ik dus de vraag kreeg om met Hillario op bezoek te gaan in rusthuizen heb ik direct volmondig ja gezegd.
Pas nadien ben ik beginnen denken dat men hem wel overal en op iedere plaats ging vastnemen en vasthouden.
Dus ben ik eens op een terrasje gaan zitten in de hoop dat er wel ergens iemand gewoon zijn handen op hem ging leggen zonder dat hij het op voorhand wist, om te zien hoe hij reageerde en of hij niet ging schrikken.

Mijn kleine Hillario kennende was dat geen probleem, Hij werkt als een magneet, dus dat aanraken ging wel lukken,
De eerste maal dat er iemand gewoon zijn hand op zijn kopje legde zonder dat hij het wist was het maar een minieme reactie waarop hij eventjes zijn hoofd introk, maar hij herstelde zich snel.

Dus s anderendaags met goede moed naar het rusthuis,

Waren die mensen content dat ze een hond hadden om te knuffelen,
Ik had dan ook een kip gekookt zodat ze die hem konden geven..

Het leuke was, als je het personeel hoorde zeggen dat die mensen opleefden in het bijzijn van Hillario.
Dat mensen eventjes uit hun eigen wereldje gehaald werden, en dat door een wezentje dat hen helemaal niet beoordeelde naar hun leeftijd en hen volwaardig mens liet zijn.

Kortom het eerste contact was een succes.
Dagen later was hij nog het onderwerp van gesprek