zaterdag 18 juni 2011

Hillario als therapiehond






Eerst zal ik Hillario eventjes voorstellen.
Het is een Australische herder van 2,5 jaar.
Hij is heel zelfzeker, en had al ervaring om met kleine kinderen om te gaan.
Ook is hij van toen hij heel jong was in drukke plaatsen gebracht, en moest hij een immens vertrouwen hebben in de mensen.

Hillario heeft nu een nieuwe taak gekregen, namelijk therapiehond bij bejaarden.
Hij gaat dus op bezoek bij bejaarden in rusthuizen waar hij zich laat knuffelen.

Hier zal ik dus proberen een beetje zijn ervaringen als therapiehond weer te geven.

Toen ik dus de vraag kreeg om met Hillario op bezoek te gaan in rusthuizen heb ik direct volmondig ja gezegd.
Pas nadien ben ik beginnen denken dat men hem wel overal en op iedere plaats ging vastnemen en vasthouden.
Dus ben ik eens op een terrasje gaan zitten in de hoop dat er wel ergens iemand gewoon zijn handen op hem ging leggen zonder dat hij het op voorhand wist, om te zien hoe hij reageerde en of hij niet ging schrikken.

Mijn kleine Hillario kennende was dat geen probleem, Hij werkt als een magneet, dus dat aanraken ging wel lukken,
De eerste maal dat er iemand gewoon zijn hand op zijn kopje legde zonder dat hij het wist was het maar een minieme reactie waarop hij eventjes zijn hoofd introk, maar hij herstelde zich snel.

Dus s anderendaags met goede moed naar het rusthuis,

Waren die mensen content dat ze een hond hadden om te knuffelen,
Ik had dan ook een kip gekookt zodat ze die hem konden geven..

Het leuke was, als je het personeel hoorde zeggen dat die mensen opleefden in het bijzijn van Hillario.
Dat mensen eventjes uit hun eigen wereldje gehaald werden, en dat door een wezentje dat hen helemaal niet beoordeelde naar hun leeftijd en hen volwaardig mens liet zijn.

Kortom het eerste contact was een succes.
Dagen later was hij nog het onderwerp van gesprek

Geen opmerkingen:

Een reactie posten